من این چند روزه تفریحی داشتم و آن تفریح عبارت از این بود که گوش میکردم به حرفهای آمریکاییها در زمینه داعش و مبارزه با داعش؛ حرفهای پوچ، توخالی و جهتدار. از جمله آن چیزهایی که من را برای من واقعاً مایه تفریح بود دیدم اینها صریحاً گفتند که ما از ایران برای ائتلاف علیه داعش دعوت نمیکنیم.
اولاً چه افتخاری بالاتر از این برای ما که آمریکا در یک کار خلاف غلطی که دارند انجام میدهند نخواهد که ما باشیم.
ثانیاً دیدم همهشان دروغ میگویند. برای خاطر این که همان روزهای اولی که مسئله داعش در عراق پیش آمد آمریکاییها به وسیله سفیرشان از سفیر ما در عراق درخواست کردند که شما بیایید بنشینیم درباره داعش با هم هماهنگی کنیم. بعضی از مسئولین ما هم حرفی نداشتند من مخالفت کردم. گفتم در این قضیه ما به خصوص با آمریکا همراهی نمیکنیم چون اینها خودشان دستشان آلوده است
بعد از آن هم همین وزیر خارجه آمریکا از آقای دکتر ظریف درخواست کرده بود در این قضیه همکاری کنید، دکتر ظریف رد کرد.
بعد از آنی که اینها رد کردند و ما عرض کنم که صریحاً گفتیم با شما در این قضیه همکاری نمیکنیم حالا میگویند ما ایران را نمیخواهیم وارد کنیم!
اینها قبل از این یک ائتلافی علیه سوریه تشکیل دادند با سر و صدای فراوان، هیچ غلطی نتوانستند بکنند. در مورد عراق هم همین جور.
آن حرکتی که علیه داعش انجام گرفت و کمر داعش را در عراق شکست، آن کار آمریکاییها نبود. خود آنها هم خوب میدانند، داعشیها هم خوب میدانند، مردم عراق هم خوب میدانند میدانند کار مردم عراق بود کار ارتش عراق بود کار نیروهای مردمیای بود که به خوبی یاد گرفته بودند چه جوری باید با داعش مبارزه کنند مبارزه کردند و تا این جا ضربههای جدی را وارد کردند بعد از این هم ضربه را اینها وارد خواهند کرد.
آمریکا با این کار میخواهد بهانهای پیدا کند که همچنان که در پاکستان با وجود دولت مستقر با وجود ارتش قوی، بدون اجازه وارد پاکستان میشود هر جا را دلش میخواهد بمباران میکند، میخواهد در عراق و سوریه هم چنین کاری را انجام بدهد بدانند؛ که اگر چنانچه چنین اقدامی بکنند همان مشکلاتی بر سر راهشان به وجود خواهد آمد که توی این ده سال گذشته در قضیه عراق برایشان به وجود آمد
غرض تماشا کردن این قضایا یک تفریحی بود…