سوره بقره، بزرگترین سوره قرآن کریم. این سوره ۲۸۶ آیه دارد و از سورههای طِوال است و تقریبا ۲/۵ جزء از کل قرآن را در برمیگیرد. آیه الکرسی، آیه قبله، و بلندترین آیه قرآن (آیه ۲۸۲)، در این سوره قرار دارد. سوره بقره، هم از اصول عقاید سخن گفته و هم دربر دارنده احکام فقهی فراوانی است. داستان معروف گاو بنی اسرائیل و بهانههای بنیاسرائیلی نیز از جمله مطالب این سوره است.
با توجه به این که هر سوره، هدف مشخص و معینی را دنبال می کند و آیات آن، همچون زنجیره ای به هم پیوسته است و سلسله وار در راستای همان هدف کلی نقش ایفا می کند، این مطلب به دست می آید که ممکن است دلیل کوچکی یا بزرگی سوره ها از جمله سوره بقره، اتمام سریع بیان و القای هدف در سوره های کوچک و نیازمندی به کلام و گفتار مفصل و وسیع برای رسیدن به هدف و مقصود در سوره های طولانی و بزرگ تر باشد. البته می توان فواید دیگری را برای کوچکی و یا بزرگی سوره ها بر شمرد مثل تنوع و تسریع یادگیری سوره های کوچک به ویژه در ابتدای بعثت که اغلب مردم خواندن و نوشتن نمی دانستند به راحتی سوره کوچک را می آموختند و حفظ می کردند.
بنابراین، از آن جا که سوره های طولانی مثل بقره، آل عمران و… در اواخر بعثت نازل شده اند، نسبت به سوره هایی که در ابتدای بعثت نازل شده اند، طولانی تر و مفصل تر هستند.[۱]