امام زین العابدین(ع) در بیست و هشتمین دعا از صحیفه سجادیه، به موضوع اصلی ترس از پروردگار الهی اشاره کردهاند. دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا را در ادامه ببینید : دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا
بیست و هشتمین دعا از صحیفه سجادیه با اشاره به آموزههای دینی پیرامون ترس از پروردگار و پناه بردن به خداوند در ۱۲ فراز گردآوری شده است.
در این گزارش می خوانیم که:
* با دلبریدن از همه میتوان قلب را از یاد غیر خدا پیراسته کرد.
* چه بسیار مردمی که از غیر خدا عزت طلبیدهاند و ذلت نصیبشان شده و توانگری جستهاند، اما به تنگدستی رسیدهاند.
* نیازخواهی انسانِ نیازمند از نیازمندی دیگر، نشانه کمخردی و کجاندیشی است.
* انسان دوراندیش با دیدن این موارد از امیدبستن به دیگران در امان میماند و توفیق بندگی مییابد.
* وحدانیت و یگانگی، قدرت بینیازی، کمال توانمندی، والایی و رفعت فقط از آنِ خداست.
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیهالسلام مُتَفَزِّعاً إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:
و از دعا های آن حضرت(ع) به وقت پناه بردن به خدا:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِی إِلَیک وَ أَقْبَلْتُ بِکلِّی عَلَیک وَ صَرَفْتُ وَجْهِی عَمَّنْ یحْتَاجُ إِلَی رِفْدِک
بارخدایا به بریدنم از غیر و پیوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص کردم، و با تمام وجود به تو رو آوردم، و از آن که نیازمند به عطای توست روی گرداندم،
و درخواست خود را از طرف آن که از فضل تو بینیاز نیست گرداندم،
و دانستم که حاجت خواستن محتاج از محتاج دیگر از سبک رائی و گمراهی عقل اوست.
خداوندا، چه بسیار مردم را دیدهام که از غیر تو عزت خواستند و خوار شدند،
و از غیر تو ثروت طلبیدند و تهیدست گشتند، و در طلب بلندی و مقام برآمدند و پست شدند،
پس انسان دوراندیش به دیدن امثال ایشان بر راه درست رود و پندگیری او مایه توفیق او شود،
و این انتخاب او را به راه صواب رهنمون گردد. پسای مولای من مرجع خواهش من تویی
نه هیچ مسئول دیگر، و برآورنده نیازم تویی نه هیچ مطلوب الیه دیگر،
پیش از آنکه کسی را بخوانم تو را میخوانم و بس، احدی در چشم انداز امید من با تو شریک نیست،
و هیچ کس در دعای من با تو همراه نیست، و ندای من او و تو را با هم در برنمی گیرد.
الهی، تنها توراست وحدانیت و یگانگی، و ملکه قدرت بینیاز، و فضیلت حول و قوّت،
و پایه والایی و رفعت، و ماسوای تو در تمام عمر خود نیازمند رحمت تو،
و در کار خویش عاجز و مغلوب، و در امور خود ناتوان است، و حالاتی گوناگون، و صفات ناپایا دارد،