دعای سمات یکی از دعاهای توصیه شده از سوی بزرگان دین است. این دعا توسط امام باقر السلام قرائت می شده است و از سوی ایشان نیز در روز های جمعه خواندش توصیه شده است. (مستحب). در ادامه متن دعا را مشاهده خواهید کرد.
خدایا! از تو خواستارم به نام بزرگت، آن نام بزرگتر عزیزتر باشکوهتر گرامیتر، که چون بر درهای بسته آسمان با آن نام خوانده شوی که به رحمت گشوده شوند باز میشوند، و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوی برای فرج گشوده شود، و چون با آن برای آسان شدن سختی خوانده شوی آسان گردند، و چون با آن بر مردگان برای زنده شدن خوانده شوی زنده شوند، و چون با آن برای رفع سختی و زیان خوانده شوی برطرف گردد،
و میخوانمت به شکوه جلوه گرامیات، گرامیترین جلوهها، و عزیزترین آنان که چهرهها در برابرش خوار گشته، و گردنها خاضع شده، و صداها آهسته گشته، و دلها در برابر آن هراسناک شدهاند از ترس تو، و تو را میخوانم به نیرویت که با آن آسمانها را نگاه داشتی از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو، و با آن آسمانها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتی، و میخوانمت به ارادهات که جهانیان در برابرش مطیعاند،
و به کلمهات که با آن آسمانها و زمین را آفریدی، و به حکمتت که با آن شگفتیها را ساختی، و تاریکی را با آن پدیدآوردی و آن را شب قرار دادی، و شب را برای آرامش مقرّر داشتی، و هم با آن حکمت نور را آفریدی و آن را روز قرار دادی، و روز را مایه جنبش و بینایی سنجش ساختی، و نیز با آن خورشید را آفریدی، و خورشید را مایه تابش نمودی، و با آن ماه را پدید آوردی و ماه را نورانی ساختی،
و با آن ستارگان را خلق کردی و آنها را اخترانی تابناک و برجها و چراغها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادی، برای ستارگان مشرقها و مغربها و نیز طلوعگاهها و گردشگاهها مقرّر ساختی، و برای آنها مدارهایی که در آنها شناورند قرار دادی، و برای آنها در آسمان منزلگاههایی مقدّر فرمودی پس چه نیکو تقدیر نمودی، و صورتگری کردی و چه نیکو صورتشان دادی، و با نامهایت آنها را بر شمردی شمردنی درخور، و به حکمتت تدبیر نمودی تدبیری شایسته، و چه نیکو تدبیر کردی، و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آنها شمارش سالها و ثبت حساب را شناساندی، و دیدن آنها را برای همه مردم یکسان نمودی،
و خدایا! از تو میخواهم به عظمتت که با آن، سخن گفتی با بنده و فرستادهات موسی بن عمران (درود بر او) در میان قدسیان، برتر از احساس کرّوبیان، فراتر از سحابهای نور، بر فراز تابوت شهادت، در عمودی از آتش، و در طور سینا، و در کوه حوریث، در وادی مقدّس، در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور، از دل درخت و در زمین مصر، با نه معجزه آشکار، و روزی که دریا را برای بنی اسرائیل شکافتی، و در چشمههای جوشنده که با آن شگفتیهایی در دریای سوف برساختی،
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستی، و بنی اسرائیل را از دریا به خشکی رساندی، و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائی ورزیدند، و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینی که در آن جهانیان را برکت دادی نمودی، و فرعون و سپاهیان و مرکبهایش را در دریا غرق کردی، و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شکوهتر، گرامیتر، و به بزرگیات که با آن بر موسی کلیمت (درود بر او) در طور سینا جلوه کردی، و نیز برای ابراهیم (درود بر او) خلیلت پیش از آن در مسجد خیف، و برای اسحاق برگزیدهات (درود بر او) در چاه شیع، و برای یعقوب (درود بر او) پیامبرت در بیت ایل،
و وفا کردی به پیمانت برای ابراهیم (درود بر او) ، و به سوگندت برای اسحاق، و به شهادتت برای یعقوب، و به وعدهات برای اهل ایمان، و برای دعاخوانان به نامهایت که اجابتشان کردی، و به بزرگیات که برای موسی بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمایان شد، و به نشانههایت که در زمین مصر، به بزرگواری عزّت و غلبهات واقع شد، با نشانههای تحسین برانگیز، و حاکمیت نیرومند، و در سایه قدرت پرشکوهت، به مقام کلمه تامّه،
و کلماتی که با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودی، و به رحمتت که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردی، و به تواناییات که با آن جهانیان را برپا داشتی، و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد، و به دانش و شکوه و بزرگی و عزّت و جبروتت که زمین تاب آن را نیاورد، و آسمانها در برابرش زانو زدند، و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت، و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد، و کوهها فروتن شد و زمین با شانههایش آرام گشت،
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن، و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند، و آتشها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند، و به فرمانرواییات که با آن همواره به پیروزی شناخته شدی، و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتی، و به کلمهات کلمه صدقی که به رحمت و بخشش برای پدرمان آدم (درود بر او) و نسلش پیشی گرفت، و از تو خواستارم به کلمهات که بر هر چیز چیره گشت، و به نور جلوهات که با آن بر کوه تجلّی نمودی، و آن را فرو پاشیدی، و موسی مدهوش در افتاد،
و به بلندای جاهت که بر طور سینا نمایان شد، پس با آن، سخن گفتی با بنده و رسولت موسی بن عمران، و به پرتو فروزانت در ساعیر [کوهی در حجاز] ، و ظهور پر فروغت در فاران [کوهی نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر] ، در جایگاه بلند قدسیان، و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح کننده، و به برکاتت که بدانها بر ابراهیم خلیلت (درود بر او) در امّت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) ، و بر اسحاق برگزیدهات در امّت عیسی (درود بر آن دو) ، و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسی (درود بر آن دو) ، و بر محبوب خویش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادی.
خدایا! و چنان که از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شاهد نبودیم و به آنها درحالی که ندیدیم ایمان آوردیم، ایمان از روی راستی و درستی، از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهی، و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزی، همچون بهترین درود و برکت و رحمتی که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادی، تو ستوده و والایی، هرچه را بخواهی انجام میدهی، و تو بر هر چیز توانایی.پس حاجت خود را ذکر میکنى و میگویى :
خدایا! به حق این دعا و به حق این نامهایی که تفسیر و باطن آنها را جز تو کسی نمیداند، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن که شایسته توست، نه آنچه را من سزاوارم، و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز، و بر من وسعت بخش از روزی حلالت، و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد کفایت کن، همانا تو بر هرچه بخواهی توانایی و به همه چیز دانایی، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان.مؤلف گوید که در بعضی نسخهها پس از:
وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
تو بر هر چیز تواناییآمده: هر حاجت که دارى ذکر کن و بگو:
اى خدا، اى بسیار مهربان، اى بخشایشگر، اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى دارنده هیبت و شکوه، اى مهربانترین مهربانان، خدایا! به حق این دعا…تا آخر آنچه گذشت.و علّامه مجلسى از کتاب «مصباح» سیّد ابن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ، وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا تَأْوِیلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا وَ لا ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ .
خدایا! به حق این دعا، و به حق این نامهایى که نه تفسیر و تأویلش و نه باطن و ظاهرش را کسى جز تو نمیداند، از تو خواستارم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و خیر دنیا و آخرت را روزىام گردانى.پس حاجات خود را بخواهد و بگوید:
گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بیامرز، و پدر و مادرم و همه مردان و زنان با ایمان را مشمول آمرزشت قرار داده، و بر من از روزی حلالت وسعت عنایت کن، و مرا از شرّ انسان بد و همسایه بد و پادشاه بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد کفایت فرما، و از کسی که بر من حیله میورزد و بر من ستم میکند انتقام بگیر، و هم انتقام بگیر از آن که بخواهد بر من و خانوادهام و فرزندانم و برادرانم و همسایگانم و نزدیکانم از مردان و زنان با ایمان ستم روا کند، همانا تو بر آنچه بخواهی توانایی و به هر چیز دانایی، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان،بعد بگوید:
خدایا! به حق این دعا بر تهیدستان از مردان و زنان با ایمان توانگری و ثروت عطا فرما، و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودی و تندرستی ببخش، و بر مؤمنین و مؤمنات در قید حیات با لطف و کرامت، و بر مؤمنین و مؤمنات از دنیا رفته با آمرزش و رحمت، و بر مؤمنین و مؤمنات سفر کرده با برگشت به وطنهای خویش در لباس سلامت و بهرهمندی عنایت فرما، به رحمتت ای مهربانترین مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد، پایان بخش پیامبران و بر خاندان پاکش و هم سلام بسیار خدا بر ایشان،ابن فهد حلّى فرموده است: پس از دعاى سمات مستحب است بگویى:
خدایا! از تو درخواست میکنم به احترام این دعا و به آنچه از نامهایت که در آن نیامده و به آنچه در بردارد از تفسیر و تدبیری که جز تو کسی بر آن احاطه ندارد، که با من چنین و چنان کنی.و به جاى (کذا و کذا) حاجت خود را بخواهد.